Last night, hubby and I had LQ (lover's quarrel) that's why this morning I didn't prepare him breakfast.
When he came home this evening, we already knew we're okay when he came to me with his puppy eyes.
While eating his dessert...
Me: Hmmm... Kaya mo lang ako binati para may gumawa ng brewed coffee mo.
Doc Padu: Hindi Ah!
Me: Ano feeling ng walang nag-aasikaso sa iyo?
Doc Padu (singing the chorus of Mr. Lonely): Lonely... I'm Mr. Lonely... Alam mo yun?
Me: Oo naman.
Doc Padu: Sige nga kantahin mo...
Me (singing the chorus of Mr. Lonely): Lonely... I'm Mr. Lonely... I have nobody...
Doc Padu: Aba, alam ha!
Me: Siyempre! Panahon pa yata ni MYOMA... ay Mahoma yan eh!
after few seconds...
Doc Padu (laughing out loud): Panahon ni MYOMA!
Me: Kaya nga kinorrect ko eh! Aba, nakaisa ka sa akin ngayon ha. Pero isa lang ang masasabi ko, ang SLOW mo talaga!
Doc Padu: Bakit naman slow?
Me: Wala lang, parang ang tagal kasi nag-sink in sa iyo yung comment ko na panahon ni MYOMA eh. Akala ko nga di mo napansin dahil ang tagal mong nakapag-react. Hahaha!
So in the end, nakaisa rin ako sa kanya! Hehehe!
No comments:
Post a Comment