Food Discovery: Sweet Amelia Leche Flan

One of my favorite desserts is Leche Flan kaya alam ko if it is really yummy or not. Ang gusto ko sa leche flan, yung makunat kunat and creamy. Yung tipong sinasabi nila na purong egg yolk ang ginamit. Yung iba kasi, parang puro bubbles tapos parang hindi siksik. In short, hindi masarap. Alam mong mumurs... Mumurahin... Hahaha!

Tatlo pa lang ang leche flan na pasado sa akin apart dito sa new discovery ko. First, yung dinadala ng Lola Anding ko sa amin every time na may occasion. Nasa maliliit na lanera lang yun. Second, yung naka vacuum seal tapos nakabox na laging sineserve tuwing pasko ng Ninong ko sa Quezon City. Lastly, yung naka disposable container na leche flan ng kapitbahay sa Caloocan ng sister-in-law ko.

Anyway, eto na yung discovery ko... Sweet Amelia Leche Flan...

Ang sarap sarap! Promise! Ako lang halos ang nakaubos nito. Natikman ko ito nung may Valentine's party sa house ng parents ko. Nagdala yung friend niya nito and tinake out ko yung isang pack na iniwan. Haha!

I asked my mom kung saan nabili ng friend niya. Sabi niya, sa SM Southmall lang daw. Dun sa may grocery area, yung bilihan ng mga bibingka, banana cue , at iba pa. It costs P145.00 daw. For me, ok na siya for the price kasi malaki siya and siksik talaga. Aside from that, ang ganda ng packaging. Parang pang-export quality ang dating.

Yun lang po... Next time ulit! =)

Dining Area Wall Decor

Sa wakas! After more than 2 years, we already have a wall décor at our dining area. Ang mamahal kasi ng mga wall decors eh. Like yung gusto ko sana ilagay, wooden fish siya... something like this pero mas malaki...

photo source 

... ang mahal! Mga P30k plus sa Greenhills. Sabi ko pag-iipunan ko. Pero ang dami kasing gastos na dumarating, so hindi nagmaterialize. =(

Then we went to Guam. So ang aking madir, nagyaya sa Ross. So ako, ikot ikot lang muna and nagtingin tingin na ng bibilhin para pagbalik naming ng Tuesday doon, hahakutin ko na lang then pay na. Every Tuesday kasi may Senior Citizen Tuesday Club. Bale yung mga senior citizen may additional 10% discount.

To make the long story short, we went back to Ross ng Tuesday para bilin na ang mga dapat naming bilhin. Isa na dun yung wall décor na binili ko for our dining area. And here it is on our wall...

Ok ba? Alam niyo, sobrang mura lang yan... Parang halos pinamigay na lang ata eh. A set of 3 pieces is $1.99 lang (original price is $20.00). So all in all, $7.96 lang tapos may additional less 10% pa. Nakakatuwa di ba? Sulit na sulit ang bili ko.

Marami pa akong great finds sa Guam. Hopefully, I can find time to blog about them. =)

Shit Happens!!!

Minsan, kahit nananahimik ka lang at kahit sobrang ingat mo, kung mamalasin ka, mamalasin ka talaga.

Hindi ko pa nakwekwento dito sa blog ko. Last year, December 25 (yes, paskong pasko), binangga kami. Alam niyo yun, hindi naman ganun ka-busy yung street na dinadaanan naming at hindi naman mabilis ang takbo ng auto naming, bigla na lang kami sinalpok sa likod. Eto pa... yung auto namin, 1 month pa lang. Tipong pagpumasok ka sa loob, amoy bago pa. MALAS! Next, ang nakabangga sa amin ay motor. MALAS! At eto pa, pagod ka na,, gutom ka na, pumupoo pa ang anak mo! Di ko na ikwekwento in details dahil kadiri talaga. MALAS! Oh di ba? San ka pa?

So last night, in less than 2 months, another accident happened. Binangga na naman si hubby! This time, yung car naman niya. Nakahinto lang siya dahil sa traffic tapos may nagleft turn na bus papuntang gasoline station sa likod niya. Ayun, sinabitan siya! Warak yung tail light niya and gasgas ang bumper niya. Haaayyysssttt! Perwisyo talaga. Imbis na nakauwi siya ng maaga, umaga na siya nakauwi dahil sa mga police report eclaver na kailangan. At ang matindi ba niyan, kabago bago ng bus na nakadali sa kanya, wala raw insurance. So goodluck na lang kami sa singilan nito.

Pero eto ang funny part... Since sanay na sanay na ako sa asawa ko kapag tatawag sa akin at sasabihin na nabangga siya... Eto na lang ang sagot ko sa kanya...

"Di ka naman takaw bangga ano? Meron atang nakapaskil sa likod mo na 'BANGGAIN MO AKO!' eh"

Haaayyy buhay.... Shit happens talaga!

Food Discovery: Frontier Etali Flavoured Crispy Cream Wafers

I really love discovering new food. Not only because of my kids, but because I'm like that ever since. I don't know if nabanggit ko na sa inyo ito. Mahilig kasi ako magtry ng mga bagong food and mga bago sa mata ko.

For snacks, one of my favorite is wafer. Mahilig talaga ako diyan, particulary vanilla flavor (I'm not a chocolate kind of girl. Hehe!). So one time, at the supermarket, I spotted Frontier Etali Flavoured Crispy Cream Wafers. Naaliw ako. Iba iba ang mga flavor. May chocolate, orange, vanilla, strawberry and matcha. I bought all flavors except chocolate. Hehe. Masarap sila lahat!

Here is the photo of the packaging in case you are curious (sorry, I finished na the orange flavor before I took this photo.)...

And guess what? Very affordable siya compared sa ibang imported wafers. It only costs P55.50 each. Oks na oks sa budget di ba?

So that's it! 'Til my new food discovery!!!

Moustache!

One homeschooling day, my kids and I were having fun. My son, Ian, suddenly wanted to draw a moustache on my face. He said that he wanted to see how I look like with a moustache. Since we are using washable markers, I obliged.

Do you want to see how I looked with a moustache on???

Tada....

Ok ba? Ampogi ko ba? Hahaha!

My learnings that day...

Always have fun with my children and unleash the child in me once in a while!

Ang saya lang talaga. Ang sarap pagmasdan ng tawanan ng mga anak ko. I'm sure that they will store this moment in their memory bank. Minsan talaga, dapat hindi tayo laging serioso. Kung baga, let loose lang minsan. Ako kasi, sa dami ng iniisip ko na gagawin ko, nakakalimutan ko na magrelax relax minsan. =)

My Super Simple Husband and His New Bag

My husband is so simple. Walang kaarte arte sa katawan yan.

Sa food, kahit anong ipakain mo sa kanya, kakainin niya yan (Basta edible ha!). Lahat masarap. Sabi nga nila, may vetsin daw siya sa dila. Hahaha!

Nagbabaon si hubby everday. Mas gusto raw niya ang baon kaysa bumili ng food. Mas nabubusog daw siya and mas gusto niya ang luto ko (Naks!). Kasi nga naman, sa labas, magastos na, bitin pa! Nakakatuwa ano? Bilib nga sa kanya parents ko eh kasi raw hindi nahihiya magbaon. Yung iba raw kasi nahihiya kapag baon ang pagkain.

When it comes to eating out. Adventurous din si hubby. Kahit turo turo lang, ihaw ihaw or street food, kumakain yan. Mahilig din yan sa mga eat all you can and rice all you can. Kung saan siya mabubusog, ok sa kanya. Pero siyempre it doesn't mean naman na hindi kami kumakain sa mga bonggang restaurant. Hehe!

Sa susuotin niyang damit, hindi rin mapili yan. Branded man o hindi, susuotin niya. Actually, wala naman talaga siyang pakialam, basta kasya sa kanya, ok na sa kanya yun.

When it comes to shoes, wapakels din siya sa brand. As long as comfy sa kanya, ok na sa kanya. Sa katunayan nga ang pampasok niya na shoes is yung World Balance Easysoft lang. Yung tig P399.75 lang. Pero in fairness ha, yun talaga yung nagtatagal niya na everyday shoes. Natry na namin mula sa mura hanggang sa mahal na shoes, eto lang ang durable. Ang plus pa dito is waterproof siya. Di kasi siya leather. Rubber siya na mukhang leather shoes.

Pero ang drawback naman sa pagkasimple niya is hindi niya ginagamit yung mga pricey things niya! Alam niyo yun, para siyang may museum. Sobrang minsan lang kung gamitin.

For example...

Sa shoes, pagmamamasyal kami, mas pipiliin pang gamitin yung Happy Feet na buy 1 take 1 na nabili ko ages ago kaysa sa Sperry niya. Kesyo nakakahinayang gamitin daw. Ang sabi ko naman, mas nakakahinayang kung masira lang dahil hindi nagagamit. Di ba ganun ang mga shoes, rumurupok kapag di nagagamit?

Sa watch naman, ganun din yan. Yung Seiko watch lang niya ang ginagamit niya. Yung ibang watches niya, nakatago lang. Alam niyo yun, nakakaloka talaga!

Tapos eto na...

Nasira na kasi yung messenger bag niya. Sabi ko sa sarili ko, reregaluhan ko siya ng signature bag para naman bagay sa profession niya. Basta makita ko ang tamang leather bag, bibilhin ko para sa kanya.

Nung nagpunta kami sa Guam, dun ako naghanap. Mas mura kasi dun ang signature kasi tax free sila. So nakita ko na and binili ko na ang "the one"...

Nung binili ko yun, alam ko na ang magiging banat niya. Sabi ko nga sa mom ko, ang problema niyan baka hindi gamitin kasi manghihinayang yan malamang. Then, tama nga ako. Nung nakapagsolo kaming dalawa...

Doc Padu (mukhang namromroblema): Be, kailan ko gagamitin yung bag?
Me: Everyday!
Doc Padu: Ha!? Sayang naman.
Me: Niye! Kailan mo ba balak gamitin yun?
Doc Padu: For special occasion lang.
Me: Ano ka ba? Kaya nga binili ko yun para gamitin mo eh.
Doc Padu: Ang mahal kasi eh. PXX,XXX.XX pang aaraw araw ko lang?
Me: Ok lang yan. Tumi lang yan ha, paano pa kaya kung Prada ang binili ko sa iyo. Sabi ko na nga ba manghihinayang kang gamitin yun eh. Basta, gagamitin mo yun!

Anyway, wala na siyang magagawa. Nilipat ko na mga gamit niya sa new bag niya. Haha!